kün fe yekün, demiş ayette,Allah ol derse herşey olur, O dilemedikçe şu satırlar bile düşmez kağıda.
Bitti! Umutlarım bitti. üzgün müyüm? garib ki değilim. Rabbım bazen dileğimizi verir bizi mutlu kılar, bazen bekletir daha güzelini avuçlarımıza koyar bazense hiç ummadığımız bir kapı aralar. bu sefer de öyle oldu. Rabbim sen beni karmaşadan uzak kıl vahdete ulaştır diye dua ettim. sadece diyebildiğim buydu ve hak tecelli etti...
takvimler 2014 yılını gösterirken 27. yy a girmiş bulunuyoruz. bazen zaman öyle aheste hareket ediyor ki saatler yıl gibi yıllar asır. oturup geçen zamanı düşündüğümde çok şeyler değişmiş. yazsam roman olur derler ya o hesap yazsam ne güzel olurdu.. kimbilir belki bir gün o da olur.
değişen şeylerin başında sevgi-güven çifti geliyor. kısa bir süre önce sevgi öncelikliydi benim için. seversem elbet güvenirdim. sevginin akabinde güven gelirdi. oysa şimdi güven baş tacı, seviyorsam asıl o zaman güvenmiyorum. sütten ağzı yanan misali kaymak gibi sevgileri delik deşer oldum.
27 yy kutlamalarında çok güzel şeyler yaşattı rabbim... onların şükrünü yazmakla eda edemem. lakin içimde bir burukluk kaldı. hatta belki de bu yazıya sebep olan bile içimdeki o sızıdır.
hani sevdiklerinizi hiç üzmek istemez onlara karşı hassas davranırsınız ya, elinizden gelen çabayı full konsantre sergilersiniz ama yine de aksilikler çıkar ve sakındığınız gönüle çöp batar. işte benim hikayemde de aynen öyle oldu. hiç istemediğim bir sahnenin ve yargı cümlesinin içinde buldum kendimi. yalancı çoban olmanın bedelini ödüyorum sanki. ne diyelim"hayırlısı"
ne demiştik en başta Allah ol derse herşey olur, olmamasını dilerse de hiçbir şey hiçbir kimse onu olduramaz asla!.
