29 Mayıs 2012 Salı
26 Mayıs 2012 Cumartesi
gitme istemem
Demek sen böyle salına salına
Bensiz gidiyorsun ey canımın canı.
Ey, dostlarının canına can katan,
Gül bahçesine böyle bensiz gitme istemem.
İstemem, ey gök kubbe, bensiz dönme
İstemem, ey ay, bensiz doğma.
İstemem, ey yeryüzü, bensiz durma
Bensiz geçme, ey zaman, istemem.
Sen benimle beraberken
Hem bu dünya güzel bana, hem o dünya güzel.
İstemem, bensiz kalma bu dünyada sen,
O dünyaya bensiz gitme, istemem.
İstemem, ey dizgin, bensiz at sürme.
İstemem, ey dil, bensiz okuma.
İstemem, ey göz, bensiz görme.
Bensiz uçup gitme, ey ruh, istemem.
Senin aydınlığındır aya ışığını veren geceleyin.
Ben bir geceyim, sen bir aysın madem,
Gökyüzünde bensiz gitme, istemem.
Gül sayesinde yanmaktan kurtulan dikene bak bir.
Sen gülsün, bense senin dikeninim madem,
Gül bahçesine bensiz gitme, istemem.
Senin gözün bende iken
Ben senin çevgenin önündeyimdir.
Ne olur, öylece bak dur bana,
Bırakıp gitme beni, istemem.
O güzelle berabersen, sen ey neşe,
İstemem, sakın içme bensiz.
Hünkârın damına çıkarsan, ey bekçi,
Sakın bensiz çıkma, istemem
Bir şey yoksa bu yolda senden,
Bitik bu yola düş enlerin hali.
Ben senin izindeyim, ey izi görünmez dost,
Bensiz gitme, istemem.
Ne yazık bu yola bilmeden, rastgele girene!
Sen ey, gideceğim yolu bilen,
Sen ey yolumun ışığı, sen ey benim değneğim,
Bensiz gitme, istemem.
Onlar sadece aşk diyorlar sana,
Oysa aşk sultanı mısın sen benim.
Ey, hiç kimsenin düşüne sığmayan dost,
Bensiz gitme, istemem.
Mevlana Celaleddin Rumi
Bensiz gidiyorsun ey canımın canı.
Ey, dostlarının canına can katan,
Gül bahçesine böyle bensiz gitme istemem.
İstemem, ey gök kubbe, bensiz dönme
İstemem, ey ay, bensiz doğma.
İstemem, ey yeryüzü, bensiz durma
Bensiz geçme, ey zaman, istemem.
Sen benimle beraberken
Hem bu dünya güzel bana, hem o dünya güzel.
İstemem, bensiz kalma bu dünyada sen,
O dünyaya bensiz gitme, istemem.
İstemem, ey dizgin, bensiz at sürme.
İstemem, ey dil, bensiz okuma.
İstemem, ey göz, bensiz görme.
Bensiz uçup gitme, ey ruh, istemem.
Senin aydınlığındır aya ışığını veren geceleyin.
Ben bir geceyim, sen bir aysın madem,
Gökyüzünde bensiz gitme, istemem.
Gül sayesinde yanmaktan kurtulan dikene bak bir.
Sen gülsün, bense senin dikeninim madem,
Gül bahçesine bensiz gitme, istemem.
Senin gözün bende iken
Ben senin çevgenin önündeyimdir.
Ne olur, öylece bak dur bana,
Bırakıp gitme beni, istemem.
O güzelle berabersen, sen ey neşe,
İstemem, sakın içme bensiz.
Hünkârın damına çıkarsan, ey bekçi,
Sakın bensiz çıkma, istemem
Bir şey yoksa bu yolda senden,
Bitik bu yola düş enlerin hali.
Ben senin izindeyim, ey izi görünmez dost,
Bensiz gitme, istemem.
Ne yazık bu yola bilmeden, rastgele girene!
Sen ey, gideceğim yolu bilen,
Sen ey yolumun ışığı, sen ey benim değneğim,
Bensiz gitme, istemem.
Onlar sadece aşk diyorlar sana,
Oysa aşk sultanı mısın sen benim.
Ey, hiç kimsenin düşüne sığmayan dost,
Bensiz gitme, istemem.
Mevlana Celaleddin Rumi
25 Mayıs 2012 Cuma
18 Mayıs 2012 Cuma
10 Mayıs 2012 Perşembe
bir tek sen
"bir tek sen eksiksin
işim gücüm herşeyim tamam
bir ev bir yuva iki de çocuğa
yok ben sensiz karışamam" diyor bir şarkıda.
http://www.youtube.com/watch?v=1MOOpHMOTuU
bizimki de o hesap...
Özledim!
Çok Özledim.
işim gücüm herşeyim tamam
bir ev bir yuva iki de çocuğa
yok ben sensiz karışamam" diyor bir şarkıda.
http://www.youtube.com/watch?v=1MOOpHMOTuU
bizimki de o hesap...
Özledim!
Çok Özledim.
6 Mayıs 2012 Pazar
Av'liya Kamer'i Antalya
bir an önce uyumalıyım sabah olmak üzere ve uçaktaki birkaç dakikalık dinlenmeyi saymazsak gözümü yummadım. ancak yazmalıyım.
biliyorum eğer şimdi yazmazsam uçup gidecek hepsi. an içinde bütün hücrelerime dolan duygular zamana yenik düşüp yerlerini başka hislere bırakacak. işte o zaman bu yazının temeli de duvarları da olmayacak. şimdinin renginde anlam bulacak desenler gelecek zaman içinde belki de bir hiç olacak.
işte o yüzden yazmalıyım. anlatmalıyım Antalya nın mis gibi hanımeli kokusunu. uçaktan inip servisle şehir merkezine vardığımızda başımızı döndüren oksijenden söz etmeliyim ilk önce. sonra gözlerimize zerafet gibi serilen yemyeşil örtüden bahsetmek gerek illa.
gecenin bir vaktine dek kapısına gelecek misafirleri bekleyen Mustafa amcadan ve selma teyzeden söz açmak gerek devamında. kestikleri adağı bize ikram etmek için sarf ettikleri emekler dile getirilmeli. sırf misafirlerine iki gün rahat ettirebilmek için bir hafta öncesinden hazırlıklara başlamalarına ve işleri bitirmek için full mesai çalışmalarına ne demeli...
o sıcak muhabbetleri, o karşılık bbeklemeyen cömert elleri ne kadar öpmeli. buram buram huzurun estiği o saadet hanesi, alt komşu mu kiracı mı yoksa can kan kardeş mi ayırt edilemeyen samimi ilişkiler mi,
henüz konuşmayı sökememiş Fatmanurun "apaaaa" diye başlayan 2 kelimelik cümleleri, hangi birinden söz etmeli.
aslında hiçbirini atlamadan tek tek hepsi ifade edilmeli. ki hiçbirinin hakkı geçmesin diğerine. zira biz iki gündür bunu gördük yaşadık şahit olduk bu ailede.
6 kişi gittiğimiz halde herbirimizi kendi evlatları gbi bağrına basan bir aile. Antalyanın Finike ilçesine bağlı Hasyurt adlı bir belde. İsmi ile müsemma deyişinin hakkını veren bir çift gördük bu gezimizde. cömertlik, fedakarlık, samimiyet ve iyiniyet birbirinden ala sıfatlar az gelir onları tarife. insanın hası demek en doğru tanım bence.
gidip görmeli Hasyurtun cennet bahçelerini andıran o koylarını, su kenarına kurulmuş alabalık tesislerini ve daha nice güzel yeri. gidip görmeli ve tefekkür etmeli saatlerce, bir saatlik tefekkürün bin yıllık nafile ibadete denk olduğunu bilerek hem de.
iki gün boyunca ayette buyrulan ve yeryüzünün direği sayılan yalçın dağlardı mekanımız. kıyıya zikirle vuran dalgalardı yoldaşımız. denizleri takip ettik yollar boyu.
yiyiniz içiniz israf etmeyiniz hukmune binaen tadına vardık dünya nımetlerının.
en önemlisi de emeğe şahit olduk yolculuğumuz boyunca. sabah gün ışığı ile kalkan ve çalışmaya bbaşlayan emektar insanların yetiştirdiği taze mis kokulu sebze ve meyveler doldurdu tabağımızı soframızı ve dönüş yolunda bavullarımızı.
"abı ıkı kılo da domates koy" deyip üç kuruş uzatmak kadar kolay olmuyor bir mahsülü yetiştirmek. onu bilerek lokmaları çiğnemeli insanoğlu.
ve unuttuğum diğer nokta. Antalyaya istanbuldan kara yolu ile ulaşım 16 saat süreceği için hava yolunu tercih ettik. ve bir saat 5 dakıkada Antalya hava alanına inmiştik.
çocukken gökyuzune bakıp "bunlar nasıl gidiyor gökyuzunde. aaaa bak arkasında beyaz bulutlar oldu anne" diye şaşkınlıkla seyrettiğim uçağın içinde olmak bambaşka bir hisdi.
dün hayalin olan şey bugun ellerinin içinde. ama hala şükür yok dilde...
bir şükredemiyoruz layıkı ile.
biliyorum eğer şimdi yazmazsam uçup gidecek hepsi. an içinde bütün hücrelerime dolan duygular zamana yenik düşüp yerlerini başka hislere bırakacak. işte o zaman bu yazının temeli de duvarları da olmayacak. şimdinin renginde anlam bulacak desenler gelecek zaman içinde belki de bir hiç olacak.
işte o yüzden yazmalıyım. anlatmalıyım Antalya nın mis gibi hanımeli kokusunu. uçaktan inip servisle şehir merkezine vardığımızda başımızı döndüren oksijenden söz etmeliyim ilk önce. sonra gözlerimize zerafet gibi serilen yemyeşil örtüden bahsetmek gerek illa.
gecenin bir vaktine dek kapısına gelecek misafirleri bekleyen Mustafa amcadan ve selma teyzeden söz açmak gerek devamında. kestikleri adağı bize ikram etmek için sarf ettikleri emekler dile getirilmeli. sırf misafirlerine iki gün rahat ettirebilmek için bir hafta öncesinden hazırlıklara başlamalarına ve işleri bitirmek için full mesai çalışmalarına ne demeli...
o sıcak muhabbetleri, o karşılık bbeklemeyen cömert elleri ne kadar öpmeli. buram buram huzurun estiği o saadet hanesi, alt komşu mu kiracı mı yoksa can kan kardeş mi ayırt edilemeyen samimi ilişkiler mi,
henüz konuşmayı sökememiş Fatmanurun "apaaaa" diye başlayan 2 kelimelik cümleleri, hangi birinden söz etmeli.
aslında hiçbirini atlamadan tek tek hepsi ifade edilmeli. ki hiçbirinin hakkı geçmesin diğerine. zira biz iki gündür bunu gördük yaşadık şahit olduk bu ailede.
6 kişi gittiğimiz halde herbirimizi kendi evlatları gbi bağrına basan bir aile. Antalyanın Finike ilçesine bağlı Hasyurt adlı bir belde. İsmi ile müsemma deyişinin hakkını veren bir çift gördük bu gezimizde. cömertlik, fedakarlık, samimiyet ve iyiniyet birbirinden ala sıfatlar az gelir onları tarife. insanın hası demek en doğru tanım bence.
gidip görmeli Hasyurtun cennet bahçelerini andıran o koylarını, su kenarına kurulmuş alabalık tesislerini ve daha nice güzel yeri. gidip görmeli ve tefekkür etmeli saatlerce, bir saatlik tefekkürün bin yıllık nafile ibadete denk olduğunu bilerek hem de.
iki gün boyunca ayette buyrulan ve yeryüzünün direği sayılan yalçın dağlardı mekanımız. kıyıya zikirle vuran dalgalardı yoldaşımız. denizleri takip ettik yollar boyu.
yiyiniz içiniz israf etmeyiniz hukmune binaen tadına vardık dünya nımetlerının.
en önemlisi de emeğe şahit olduk yolculuğumuz boyunca. sabah gün ışığı ile kalkan ve çalışmaya bbaşlayan emektar insanların yetiştirdiği taze mis kokulu sebze ve meyveler doldurdu tabağımızı soframızı ve dönüş yolunda bavullarımızı.
"abı ıkı kılo da domates koy" deyip üç kuruş uzatmak kadar kolay olmuyor bir mahsülü yetiştirmek. onu bilerek lokmaları çiğnemeli insanoğlu.
ve unuttuğum diğer nokta. Antalyaya istanbuldan kara yolu ile ulaşım 16 saat süreceği için hava yolunu tercih ettik. ve bir saat 5 dakıkada Antalya hava alanına inmiştik.
çocukken gökyuzune bakıp "bunlar nasıl gidiyor gökyuzunde. aaaa bak arkasında beyaz bulutlar oldu anne" diye şaşkınlıkla seyrettiğim uçağın içinde olmak bambaşka bir hisdi.
dün hayalin olan şey bugun ellerinin içinde. ama hala şükür yok dilde...
bir şükredemiyoruz layıkı ile.
1 Mayıs 2012 Salı
Eksik bir şey mi var?
kaç gündür ha yazdım ha yazacağım derken bir türlü varamadım satırların başına. Ama yine öyle bir vurgun yedik ki tekrar döndük hüsran ufkuna
Haftasonu Sakarya sendromu, hüzün, hicran çığlıkları ve pişmanlık sanırım 3 esas kelime bu şehre dair not düşeceğim.
ne yaşarsa yaşasın bir cesaret gösterir insan ve yüzleşmek ister maziyle. ama bu cesaret çözüm değildir hüzne. hatta mayada melankoli varsa rengarenk bir resim dahi siyah beyaz görünür göze.
işte bu sahnede yüzünde sahte bir tebessüm, dudaklarında eğreti bir kahkaha.
çünkü kalbin henüz mutmain değil anı yaşamak için, onun atışı anıları yaşamak ister gibi...
aslında herşey birbirine geçmiş. geçmiş ve gelecek arasında arafta asılı kalmak gibi...
gönül pek dinlemese de akıl der ki hak edene hak ettiği emeği sevgiyi vermek gerek. yoksa bu yürek daha çok incinecek.
Ey Rabbim Sen bizi Hüseyni Makamlardaki ezgilerden uzak kıl.
Sen bizi Muhammedi Aşklara müptela kıl.
Sen bizi şükürsüz eyleme. şükürsüz eyleme....
http://www.dailymotion.com/video/xbez3_muzeyyen-senar-benzemez-kimse-sana_music
Haftasonu Sakarya sendromu, hüzün, hicran çığlıkları ve pişmanlık sanırım 3 esas kelime bu şehre dair not düşeceğim.
ne yaşarsa yaşasın bir cesaret gösterir insan ve yüzleşmek ister maziyle. ama bu cesaret çözüm değildir hüzne. hatta mayada melankoli varsa rengarenk bir resim dahi siyah beyaz görünür göze.
işte bu sahnede yüzünde sahte bir tebessüm, dudaklarında eğreti bir kahkaha.
çünkü kalbin henüz mutmain değil anı yaşamak için, onun atışı anıları yaşamak ister gibi...
aslında herşey birbirine geçmiş. geçmiş ve gelecek arasında arafta asılı kalmak gibi...
gönül pek dinlemese de akıl der ki hak edene hak ettiği emeği sevgiyi vermek gerek. yoksa bu yürek daha çok incinecek.
Ey Rabbim Sen bizi Hüseyni Makamlardaki ezgilerden uzak kıl.
Sen bizi Muhammedi Aşklara müptela kıl.
Sen bizi şükürsüz eyleme. şükürsüz eyleme....
http://www.dailymotion.com/video/xbez3_muzeyyen-senar-benzemez-kimse-sana_music
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)