Kamer olmaktı dileğim.
Kayan yıldızlara, gecenin siyah örtüsüne inat;
aydınlatmaktı semayı.
Olmadı yüreğim, olmadı.
Unuttum içimin karanlığını.
Geç fark ettim, güneş gibi Rabb aşkıyla yanmadığımı.
2007/kamer
29 Ocak 2014 Çarşamba
almadan vermek Allah'a mahsus
bir yere kadar, her kulun sabrı.
bir vakte kadar çeker senin nazını
sonra mı? sonrası malum
insan, verdiği kadar almak ister.
aldığıyla yetinmemek
ve dahasını...
insan doyumsuzdur. heleki mevzu sevgiyse...
dipsiz kuyulardayız.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder